Biraz ötede
teselli öfkemle dost olup
affedebilsem keşke
Fırkateyn pişmanlıklar var geride
Biliyorum hepsinin varoluşlarını


Fuzuli fikirlerimiz,
yazgınım diyemese alınyazıma
Durmam gerektiğinde,
bir ses kulaklarımda... imdat diye çalmalı!
Ardından aptal bir aşık, dinlememek istiyor insan.


Suç ile ceza mahkemeyi ertelese,
bir sonraki ay’a,
hükümsüz bir dava olsaydı yaşananlar.
’Ya bu insan ne olucak’ demese zindan düşünceler.
Vapurdan inerken bir ezan sesi gibi,
ortalık hüzün dolmasa, ondan yana dolsa.
Biraz bekleyebilsek,
kör karanlığa gün gibi bakıp,
biraz bekleyebilsek.
Ne diyelim ki artık... bu kadar zifire.


Gümüş duygularla gelmesek otogarlara
bakır rengi istasyonlardan bu kadar el ayrılmasa,
belki ... Kızıldeniz de ayrılmazdı ortadan.


Ağlama sakın...
Ben sana öylesine yazıyorum.
Haberin yok tabi, gömük düşünceler kucağındayken.
Bir Allah bilir yaşadığımı!


Ayrıldık...
Korkttum bütün dünlerden.
Korttum...
Yarın yine seni sevmekten!
Tüm gece ellerimi göklere kaldırıp,dua ettim Allah’a,
secdeye kapanıp yalvardım.


Kırgın yüzlerimizi
alev püskürttüğümüz mısrala dökmesek.
Ama;
Olmuyor işte!
Prangalı kuşlara kaldı mektuplarımız,
olmuyor ötesi...
Anlamsızlığımız öyle bir göz göze ki;
mühürsüz bir yazı siliniveriyor, dur desekte!
Yarım kalan bir ıslık gibi,
gitgide görünmez duyulmaz oluyor.
Kim kusursuz sanıyorsun,
olmayınca olmuyor işte!


İnce bir sızı,
gaipten gelen sesler.
Tüm bağlantılarımı koparttığım
O deli devranda;
sen bana öksüz... ben sana yetim!
Anasız...
babasız...
Öyle işte!
Olmayınca olmuyormuş demek...


Bana da yol ver de yüreğinden
ben de gideyim... buralar hep ayrılık.
Bir sürü sen/ben cesedi dolu ortalık!
Leş gibi kokuyor mart ayında bile.
Soytarılar beni anlatıyordur şimdi,elinde kırbaçlarla.
Bazen...
Kim kırılırsa kırılsın diyor insan,
daha fazla günahı silmek için en çokta.


Ayrıldık...
Allahım yardım et bana!
Olmayınca olmuyor da,
sus’lar dilden hiç anlamıyor.


Son ve sonra’lar iddiaya girmiş,
yerde yatan bir kuş cesedi
Hakarete bile değmeyecek yüreklerden,
bir duaya muhtaç...
Tanırsın sen,
ondan yazdım sana,
böylesi habersiz...


Bir Allahım var yukarda!
Gittin...


Bir masal artığı ise aşk...
Kim yazıyor devamını hala?
Dokunmasın... çeksin ellerini!
Ben yaşarım yeni baştan.
Sonu zaten değil midir yalan?
Ayrıldık...



Şiir, Yorum: Funda Mavi & ŞİRİN KELEBEK