gecenin sükuneti yıldızlara baka baka
bir orkestraya dönüşebilir burada

sen susarsan, ben de susarım
buluttan kopmuş, ay da susar



ninemin yazması kadar sana bağlıymışım
yeni gelin kadar da ürkek
sen baktıkça bana
gözlerinin değdiği yerleri ellerimle kapatırmışım
kalkmazmışım da, gözlerin mıhlarmış beni olduğum yere
arada kaşlarını çattıkça, bilirmişim neleri unutmak istediğini
kendi belleğimin iğnelerini, kirpiklerimle fırlatırmışım
ıskalamadığımı sakallarının titremesinden anlarmışım
gizlerinin cümbüşüyle, bükülürmüş boynun
pişmanlıkların düştükçe halıya
ben de eğermişim başımı
desenlerde uzayan dünyalar yaratırmışım
sokaklar, evler, hepsi pembe boyalı
bak şu sağdakindeyiz biz, nabız atışlı
bahçesinde boy boy doğurduğum çocuklar
bilmezmiş hiç biri savaş meydanı nedir
yaşam yaşam kokarlarmış
renk renk balonları uçurtmaları varmış
yokmuş, dikilip yıkılan duvarları
konu komşumuz pek çokmuş, sevişgen bir kalabalık
buğday tanesi halıdaki şu benek, şu bağlama
sığırcık sürüsü havalanırmış birden
dolarmış evimize güzel kuşlar ama hala susku

kocaman penceremiz varmış, kocaman dolunayımız
tüm yıldızlardan türküler toplarmış bizim için
sırf birbirimizin nağmelerine tekrar dokunalım diye

gecenin sükuneti yıldızlara baka baka
bir orkestraya dönüşebilir burada

türkülere dayanamazsın sen
kaldırırmışın başını
usulca yaklaşırmışsın yanıma
dudaklarından ırmaklar akarmış, nehirler
denizlere doluşurmuş, içi pıhtı
ne kadar bezgin ruhsun sen, içi hüzün

ağlamamak için zor tutarmışım kendimi
sen aşka dokunmaktan korkarmışsın
gönül yanıkları dudağımı büktüre büktüre
ızdırap kahrolsun der gibi bakarmışım yüzüne
bir daha eşeklik etme dermişim
eşek aynı çamura iki kere düşmez deyip
kadir kıymet alıp ellerimi, avcumu öpermişsin

kuşkunun cesetine mumu üflermişim...