Kış mevsimi karları iten ayaz rüzgar
dondurdu o an hevesini,
Üşüyordu şimdi
yüksek sesle düşünen sadece küçük harfleriydi,
Satır aralarında yarım yamalak cümleleride
öyküsünü gizledi,
Soğuk ayazdı gece
karlı bulutlarda beliren aya bir şeyler söyledi..



Kendi kendine boğuluyordu cümlelerinde
Buzulların arasında sanki,
umutları bırakıp dondurduğu sesinde,
Bir arabası vardı küçücük,
Yeni köy iskelesinde efkar duman nefesimde,
Bir şeffaf kutu içinde seni bekliyordu
kan kırmızı bir gül torpido gözünde..



Sapak kaypak deli dolu bir kavşak
tozlu taşlı yollar arasından
Deliler gibi hız yapıyordu,
senelerin özlemi kavuşma sevdasından,
Yaramaz uslanmaz deli dolu umarsız
hep o kadın çıkmazdı aklından
Onu düşününce çöreklenmiş
tüm kötülükler o an siliniyordu aklından..



Bilmeceleriyle dolu hayat,
akıyordu el arasında eriyen sabun gibi,
Ömür dediğin neydi ki?
kiminde sallanırken taşlı süslü saltanatlı beşiği,
Kötü cümleleri sakladı kimi,
duyabildiğim şu sözleri,
Verdin satır aralarında
seyret diyorsun acımasızca birde şimdi...

Keyif mi alacaksın al bakalım,
Halimi gör de gül bakalım şimdi..