Her zaman oturduğu
cam kenarı koltukta gözleri dalıyordu
Akşama varan gün ,
cama vuran kar taneleri hızla eriyordu
Elinde fincan kahve
yudumlarında hüznümü dağıtıyor du?
Dudak büktüğü bir sayfa
masasında ah be yazası gelmiyordu..





Yazmazsam ölürüm derken
şimdi kelimeleri ölesiye boğuluyordu
Uyumak onun için miydi?
huzursuz yürek kıpırtılarını mı durduruyordu
Perdeler yarı açık,alaca bir karanlık
akşamın loşluğuna tutunurken
Hele şükür
sürekli karıştırdığı kristal çay bardağından,
gözlerini sıyırıyordu..




Şimdi gördüğü bir rüya,
belli belirsiz tebessümü yaydı dudaklarına
Kuvvetli bir el yüreğini sıktı
acıttı acıttı..
sanki yarasına alkol serpti
Hırsızlık yapmıştı da
bilekleri bağlı sanki soğuk bir demiri hissetti ,
Üşümüştü koltukta,
dalmıştı kocası üzerini örterken ısınıp gülümsedi..