’Andolsun, size açıklayıcı ayetler,
sizden önce gelip geçenlerden bir örnek
ve takva sahipleri için bir öğüt indirdik.’

Nûr / 34








Annem’in göğsünü kemiren dudaklarım
savrulan imanıma acıyor mahlukatlar
değil başkasına, kendime yalnız itirazım



baş koydum
bu diz annemin dizi
bu diz vatanımın
bu diz ise tarihimin
bir zafer şükrüne secde eder gibi sokaklarda bir bayram
kardeşim diyenlerin gözyaşlarında masum çocuklar
seve seve ölenler görüyorum
esbabına ram



caddelerden geçiyorum
sokaklar bitiyor
burası Tuna
burası Mezopotamya
doğuya uzanır ellerim
bir garip kırgın Gulca
kuzeyde Çeçenya
bir garip ölüm sesi
doğacak güneşe yemin eder muhteremler
alimler ayak altında paçavra
isyankarlara gönülden sarfeder hürmetler
bu kanlı asırdan bir manzara



kel’e ilacı olmayan bir batı
atıl zevklerinin kurbanı taklitçi neslin baharı
baharda dahi soyunmaz bu kadar ağaç dalı
bir ’amin’ sesine yeşerecek filizler ağlıyor
duyan sesler hüzünlü, sağırlar rüya görüyor
bu ağlayan kız çocuğunun sesinide kapatırlar
kasem edilecek sözler sandıklar altında
yalan dünyanın ahında ağlar Rabia’lar
bir yalan, incitmez vicdanını dahi şairin vicdanında



Annem zalim gözlerimi deşiyor şefkatiyle:


-Selam anne, ben yıkık döküğüm işte
işte evladın, hakkın kabul mudur yine de?



annemin yüreğinde küfrüm aşk
aşk neye mutluluk getiriyor
soruyor
soruyor
bu yol Cennet’e gider;
budur saçak saçak
budur aleni şafak




nefsine cihatta küskün maveralarda sarhoş şair
çelimsiz bir göz kırpıyor heceler
biraz sonra ayrılık
çanlar
çalıyor
ezanlar
okunuyor
sevenlerin muradına hasıl olmak ebedi saadet
yüreğim temiz demekte kolay;
esas saflık bir helyum nefesinde
O’nun huzrunda bir galaksisiz hizmet
bir ömür boyunca, canda Aşk’ına sarf etmek



oysa ağzı tütün kokan şairin ellerinde küfür kalem
Kelam olana defalarca asiliğinden bu kadar matem



şair maskara
defalarca günah çıkartan bir istavrit
sakallarında bembeyaz kir akıtıyor
ilhamı iki bacak arasını tatmin etmekte


’iki bacak arasındakine şehvetliler
iki göğüs arasındakini görmeyecek kadar kördüler’


şair Cennet’i arıyor kadehlerde
oysa kadehe dolsaydı Cennet şişe şişe
içerdi Zeyd’ler doğumdan ölüme



dine mezalim ayet ayet unutulan sızılarda
bir misk kokusu insanın özünde
öz’e iman gerek, imana amel
amel etmeyen imana isyan ediyor baht-i kadir
’son dinin yadigarı tarihine küfrediyor şair’
şair isyan beşiğinden gözlerini kapatıyor mısra mısra
Cehennem’de hayal diyor, nasıl olsa böylesi güzel
yok olmaya dayanmaz hiçbir nefis
Cehennem’de olsa, bir sonsuzluk istiyor ins



şükrü; ’kalbim temiz demekte’ kolay
dile kolay
kalbe kolay
amelde riyaya giren diyene hasbelkader ölüm esas haber
hiçbir canlı kaçamıyor ondan, haktır o çitli, ferman-ı makber



sona eriyor aşk yazarım diyen şair fikri
aşk reklamı olmakta figuranların
es’i yok, esiyor edepsiz
bir günah seli setsiz
kurşunu dahi yok
öldürmeye
kendini
sessiz
sessiz





.