’git’ demek istedim
ilk başta adınla başlayıp
adını bir unuttum bir an
’git’ diyemedim
’kal’da inan



hem bu saatte ne söylesem yalandı be can



ellerimi kurutan havaya inat
sardım bir cigara Adıyaman’dan
banyoya geçip
su döktüm defalarca kafamdan
sönmedi,
sönmeyecem dedi cigaram



hem sönse, kim inandırdı ki küvette sigara içtiğime



dumanını izlerken gözlerimde
gökyüzünün yapma kuşlarına uzatıp dudaklarımı
içtim göğüslerinden kana kana zehrini
hasretin bilerek
suyu açtım sonuna kadar
kaç kere boğulmak istedim
kaç kere çırılçıplak ıslanmak
kaç kere ardınsıra ölümlere yelken açmak


su ağzıma doluşurken gözlerinden boşalırcasına
çekip kara bir küfrü tırnaklarının arasından
başka rüyalar gördüm ellerim kapalı
yağmur yağıyordu
sen uzun bir manto
kaçıyordun
yanımdan



hem kaçsan, dönmeyeceğini bilmiyor muydu yağmur



kendimden geçip uzun bir nefes alana kadar son cigaramdan
ıslak parmaklarımda yüreğini taşır gibi sonsuzluğa
kanepenin altına gömülü terli battaniyelerden icazet alıp
sokuldum yine bir b/aşka hayalinin başucunda


olmaman daha iyiydi
olup da var olmamandan




hem olsan, kim öldüğünü söyleyebilirdi ki tekrardan




kayıp fillerin dişlerinde
ruhuna anason katılmış rüyalarda tanrıçalarının ırzına geçip
kaç kez bir cigarayı daha sönmeden atıverdim pencereden
bilmiyorum


yağmur yağsa
daha inandırıcı olurdu
tüm yalanların dahi elbet sevdiğine dair olduğunu



hem şimdi, kapatmalıyım artık pencereyi
üşüdüm
hasta etmemeliyim daha fazla şu yüreği



bir kaleyi yıkacak en büyük güç
ne de olsa içinden olmuştur her zaman



.