ay ağardı
gün ayıldı
yüzüm nasıl aydınlanabilir

algıda tekinsiz bir boşunalık hışırtısı
yere bakamıyorum
şehirlerde azalma var
yukarıda kırık kanatlar
hem yerden hem gökten taşıyor gürültü
bir sussanız misler gibi
hayatın sesi arınabilir
biliyorum efkarlanmamak elde değil
hüzün yoklama yapıyor
uzak kavgalara gitmiş usum
üzerime gelme dünya
kalbim çatlayabilir


biliyorum kadınlar meydan okuyamaz
süzüleyim aşklarınızın içine öyle kuzu kuzu
gerçi bunlar binlerce kere yaşanabilir
tutkum göğsümde mayınlı alan
ben yine de güzelliğimi yitirmem
çıkınımda düşlerim yağmuru seyredebilir



sır ağır
hikmet kayıp
masumiyet saklanbaç oynuyor çocuklukla
cümle nankör
sayfa bir çöl
şiir ağlıyor
bağışla yazıyorum Tanrıya
cevabı susmak oluyor
işte şimdi ölüm alkışlanabilir


sarışınların acısı mavi sıcak
gözlerimin yarısında mendil yarısında kahkaha var
tadım yok tuzum yok
yokluğun boşluğuna dahi şiir yazılabilir


dışarıda unutulduk
resim defterlerimizden bile kaçmış güvercinler
bize ayrılan gök yarım


sevgilim uzun bir öpüşle sus
tüm saçmalıklar bizim için...