Başka bir toprak bırakmayın yastığımın ucuna
Çiçekler toplayın; vazoma kır çiçekleri dolsun!
Üstüm başım vatan koksun ardı ardına
Yağmur ıslatsın yanaklarımı
Ne varsa geride bıraktıklarım yaşadıkça;
Hürriyet adım, kavgam yaşamak olsun.!


Ayaklarım ruhumun çağrısında koşsun!
Memleket memleket asil tarihim gibi
Yüzüne kan bulaşan insanıma merhemler bulunsun!
Üstünde daha başka ne varsa ölüm adına
Susmak artık mutluluk; gülmek gerçek olsun!


Kah atların kişneyişleri çınlatsın kulağımı,
Musul’dan Batum’a düşler kurulsun;
’Atina’da bir kucak sevgi, Kıbrıs’da barış’
Boynuna asılan zincirleri kırsın iman uyanışları
Batıysa; ki ne medeniyetler yıkıldı tarih de
Benim tırnaklarım ile kazıdığım uygarlığım doğrulup
Yüzsün dünyanın acı çeken çocuklarının gözlerinde.


Bir ülke gibi olsun, ben bir ülke gibi olayım;
Gözyaşlarım Afrika’da nehir olup taşsın,
Kendini tanrı zanneden kodamanlara merhamet;
Belki de para yerine menekşeler olsun sepet sepet.


Belki sonu gelmez hiçbir acının,
Ama sonsuz isyancı yanıyla cehalete el ele
Olursa da her gün ve gece
İnsanım dik, sesim yüksek ve aklım bol olsun!


Varsın bir ekmek uğruna ter akıtsın halkım bir ömür,
Çekse de cefasını, çilesini hayatın;
Benim halkımın da refah içinde yaşayacak nesilleri olsun!



...