nedense her vapur geçtiğinde boğazdan
aklıma gelirsin usul usul yeniden
sadrazamın boğdurduğu bir suçlu gibi utanırım o an
yine seni düşünüp, mutluluğu düşlemekten


güneş gibi erdemli bir batış dokunur omzuma
bozuk paralarıyla simit alan deri ceketli kadının
tüm hüzünleri tutunur gözlerimin beyazına
aklıma geldiğin gibi gitme zamanını çalar aşk
okunmamış ünlü bir şairin şiirleri kadar üzgün
ve bir o kadar da ağırdan söyler hasret tellalı
’mana vermeye gelmez böylesine acı çekmek’


birikir sonbaharların yaşanmış hüznü ellerimde
ellerimde denizi saran bir ten kokar tarifsiz
armağanı dağınık saçların; avutmaz koca İstanbul
insanlar yabancıdır, insanlar daha bir uzak kalır
şirin iki gamze takınır dilinden arda kalmış nefesine
birkaç denemeden sonra göğü griye boyar
halime unutmalar düşmüş saaadet masalların
bir sancı çekemez kahrını tepesinin yedini birden
bana senden kalan birkaç şiir olur sevgin
kıyameti kopartacak çelimsiz aşk inleyişlerinde


nedense her vapur geçtiğinden boğazdan
daha bir aşk ile bağlanırım sana derinden
azat olmak birkaç dakika sonrasıdır limandan
bir umut daha ayrılır yüreğimin rahminden