3
Yorum
0
Beğeni
4,8
Puan
1285
Okunma
Yalnızlığımdan utanmalı diye yalnızlık
dört duvarla kovalamaca.
İçimde ileri gelen bir ses
Kalabalık rutubet kokuyor diye bu düzen
Çıkmak zor inmek kolay.
Yaşamak zor ölmek kolay.
Bu yüzden cazip gelir intiharlar
Yalnızlığımdan utanmalı diye yalnızlık
Dudağımda yırtık nağmeler
Ve gönlümde buruşuk üç beş kağıt parçası
Her birinde çokca satır.
Yalnızlığımdan utanmalı diye yalnızlık
Geçmişten kopardığım çocuk alfabem
Yani her biri diğerinden pembe harfler
...
Ve bu utanç
ne bu zaman?
Ne pembe şimdi.
Üşürüm.
Yalnızlık öfkeli
Yalnızlık durgun.
Ne cümleler tamamlanabilmiş,
Ne yaşamlarımız.
Gerisi tam ilerisi eksik
Saatin;
Yelkovanı var akrebi gedik...
5.0
75% (3)
4.0
25% (1)
Cevap Yaz