Dokundu diye gözlerine usulca
Kelebeğin kanatlarına şiir olduk bu gece
Ne güzel bir masaldı
Kahkülleri hafif gök sarısı,mavisi denizden
Nefesini geçirdim içimden...



Bir düzene papatya ile kucağında
Dolanmış ay’ın bir ucundan yıldızların bir kuyruğuna
Huzur diyor çenesine tutunmuş gözyaşı
Yağmura kolunu kanadını germiş cesur bakışları
Kavuşmaktan geçerse yolu satırların
Bir anlamı olur gözpınarlarındaki damlaların...



Dilimizin ucundaki o kıvranan kelime cümbüşü
Öyle tezattır ki makbul olan susuşu;
Gönlüme nasıl virajlı bir ağ kurmuş
Sesin açtı mı kulaklarımın mührünü
Bir bakarsın boş sesler kaybolmuş...




Her kirpiğine tebessüm örüyor kirpikleri
Biraz kokusunun sindiği o kol düğmeleri
Esnerken daha rüyasına kuruluyorsun sakince
Açıyorsun vurduğun kilidini kalbinin
Yolu düşerse toz’un toprağın,
Karışırsa akları karasına saçlarının
Bütünüyle yediriyorum olumsuz her şeyi
Ne yaparsan ne edersen et
Hakkın istediği kadar yanındayım...


Çözülüyor kaldırım taşlarının bağları
Sönüyor semtin ışıkları
Hep o cümleyi bulamadığından olmuyor bu şiirler
Titriyor zeminler
Alabildiğince tuzak...
Yumuşak bir ney sesi mi tırmalıyor sakinliğimi
Huzur kıracak gibi mi sarılmış kemiklerimi
Yoksa o mu tutuyor ellerimi...




Rahmet
Der susarım
Çok dua ettim bugün yağmur yağdı
Sür ayağını topla gel bereketi
Ömrümün geri kalanının dirayeti
Eş;
Bastondur biraz
Dik tut beni...