Senin adın sarmaşık.
Nemli gözlerde ve boş
Çocuk kollarında yaşar.
Yaprakları kesik
Kesik...
Hiç öyle sarmaşık gördünüz mü?
Elli santime kadar ölüm.
Dibi kan tutmuş sözlerin orta yerinde
Vurulmuş.

Ve yine söylüyorum.
Aşk intihar süsü.
Sarışın bir kadın
Nane kokularıyla öpüyorsa sizi.

(Tamam mı?!)

Harflerin sarmaşık yaprağı
Senin.
Çiçek açmak için tırmanırken
Göğe aşık olur.
Kökünü terk eder gövden.
Boşlukta yapayalnız
Ve yeşil.
Ama ağlamazsın yine.
Çünkü gövdeni ipince zambak yapraklarıyla okşar
Bir çocuk.
En kanayan yerinden tutar seni
En kırılmış...


Ve senin adın menekşe.
Ölü evlerinin pencereleri önünde
Balkon korkuluklarında durur.
Tam yedi gün sulanmaz.
Ölür yaprakları.
Çiçekleri üşür.

-Kırk gün sonra
Yasin’le uyandım.
Bir bardak su ile koştum yanına.
Az da olsa yaşatmak istedim seni.
Bir umudum olsun diye.
(Adını seviyorum.)

Kıyıdaki Adam, ad ve harfler için şunları söyledi:

"Hani demiştin ya
Harfler gerçek
Adın kendisi yalan diye.
İnanmıyorum.

Çünkü yaprakları ölse de sarmaşığın
Adı yine sarmaşıktır.
Gölgesinde ağlayan her çocuğun
Umudu için."