Hep terk edilenler konu edilmiştir şiirlere..
Terk edenler hep kötüdür, vicdansızdır işte..
Söylenemeyen ne varsa söylenir arkasından..
‘ Hani gitmeyecektin ! sorularıyla savaşarak uyurken her gece,
Kim her gidenin mutlu olduğunun garantisini verebilir ?
Kim, o mutlu diyebilir ?
Mutluluğu taktığı bir maskedir beklide,
Bunu kim bilebilir ?

Mecburiyetten bırakmıştır belki de terk eden..
Belki sonunu göremediği için gitmiştir..
Çok seviyordur ama söyleyememiştir,
İnandıramamıştır kimseyi,
İşte bu yüzden terk etmiştir ?
‘ Hayallerini yıktın ! ‘ diye bağıranlara inat,
Gerçeği gördüğü için gitmiştir..
Boş hayallerin , hayatlarında yerinin olmadığını anladığı için,
Geride bırakmıştır sevdiğini..
Anlatmaya çalışmıştır ama ;
Dinletememiştir karşısındakini , karşısındakileri.
Savaşmıştır kimseye fark ettirmeden,
Ama dayanma gücünün tükendiğini hissettiği için çıkmıştır hayatından..
‘ O mutlu olsun. ‘ dilekleriyle yaşamıştır kimse bilmese de..
Anlatamadığı gerçeği saklamak için gitmiştir..


-Elif Ağaç.