hasret çekilince derinden ,
bir nefes boğuyor beni.
Ah kalemim bir adam akıllı yazabilseydi ya seni...


Eğer alışmak; sensizken tutunabilmekse kuru bir hayata,
Ben alıştım zaar.
Bir öğün ekmek ile nice günleri öğütür,
Bir tutam tütün ile an-ı öldürürüm.
Alevler savrulurken üstüme, ben damla olur yağarım
Saçlarını rüzgara beler, gözlerine bir çift güvercin salarım.
Ben hiç bahar görmedim.

Yüreğimi hasır ettim aşkın altına.
Gemileri yakarken geride, koca bir şehri talan ettim bilinmez.
Sana geldiğimde, sona geldiğimin habercisi oldu kelebekler,
Sende hayat buldu, fırtınalar yorgunu yüreğim,
Hiç bir limanda barınamadı bu gitmeler...
bir kütleme ile irkildi kundakdaki bebeler.
Ben hiç bebek görmedim...

Turnanın çığlığı, sivri sineğin vızıltısına mağlup oldu.
mertlik taa tüfek zamanında bozuldu.
bırak bakışlarım ezilsin hicranında, keder yüreğimi mesken etmesin
Uslansın yüreğim, sıkışsın iki elinin arasında.
Ne varsa söyesin dilimiz, ertelenmesin kelimeler.
Bir ağıt yakayım sana, şiir olsun senden dökülen.
de.. ben hiç şiir görmedim.

Eski bir hikaye olalım, bizi anlatsın Ahmet^le, Zeynep
Teyzenim oğlu iki dua okusun nazara nispet.
Ziyanı yok, kaynar su döksünler ateşimin üstüne.
bir kaçamak gülüş salınsın gamzelerinden.
tevbeye gelsin tüm isyanlarım.
Sende Marifetullah-ı görsün doğuştan kör gözlerim.
Öyle ya, ben seni hiç görmedim.

Hiç, uzun uzadıya dikilmedi gözlerim üstüne.
Senden hep aç kalktı, doyamadı yüreğim.
Elin değince elime, en müthiş şimşekler vukuu buldu içimde
Ayaklarım bir kez basmadı bastığın yere,
Misk-i amber senden hikmet umuyor,
ben sende gark oluyorum, ne denizleri aşmışken.
Halbuki ben hiç deniz görmedim...