Kalbinde hayat bulduğum.
Canım, cananım, kelimelerle anlatamadığımsın.

Yaşıyorsam dünyada bir süreliğine.
Ekmeğimsin ve yudum yudum içtiğimsin su niyetine.

Dualara ortak etmeden edemediğim.
Yaşama sevincimsin, anlam bulduğumsun manayı kavrayamadığım zamanlarda.

Ortak edemeğimsin kimselere.
Ve ikinci bir varlığı katlanamamama sebepsin.

Doğarken var olan sevginin.
Ölüme kadarki tek sahibisin, sen; ölümden korkmamın tek sebebisin.

Hiç bir hastalık baskın değil senin yokluğuna
Ve hiç bir ilaç deva değil, yokluğunda düştüğüm gam’a

Kara kış, bahar olur çiçek açar sen gülünce yüzüme.
Sen mevsimlerin de şahısın, her mevsim açarsın gül niyetine.

Şükür, şükür üstüne olsada, azdır Mevlama.
Sen; benim hamd^ımın can damarısın.

Vallahi nefes almak zor gelir, seni üzgün görse gözüm.
Sen; bana bahşedilen canı, hiçlere saydığımsın.

Yakub^un Yusuf^una yandığı gibi, İbrahim’in, İsmail’i sevdiği gibi.
Ananın evladına ak sütü gibi,
Sen; Allah için sevdiğimsin,
Rabbimin içime nakşettiğisin,
Ol deyince oluverensin kalbimde.
Ve Öl denilince ölecek olan bedenimin,
Ayrılmak istemediği ruhusun, nurlar içinde...