1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2134
Okunma
İçimden atamadığım bir boşluk, hep yok oluş..
Koca bir karadelik, büyüyor içimde geçen her saniye, dahada acıtarak,
Daha çok kanayarak!
Aynalarda gördüğüm, ben değilim..
Fotoğraflarda gülümseyen ben değilim artık..
Geceyi sımsıkı örtüyorum üzerime, aydınlığı sevmiyorum
Bütün çirkinlikleri ortaya çıkarmasından nefret ediyorum gelen günün.
Oysa, gece?
İçim gibi, kalbim gibi kapkaranlık.
Güzel olan her şeyi gizleyebiliyor,
Güzel olan hiç bir şeye yer yok benim için.
Bu benim hayatım..
Manik depresif, şizofren kalıplarıyla yeni tanıştığım bir hayat bu.
Şimdi ne olacak?
Hayalinle mi yaşayacağım?
Elif Ağaç
Cevap Yaz