Bırak yüreğimi,
Avuçlarıma sığmıyorsun artık..
İçtiğim her bardak çayda sen,
Gece de hayalin..
Sanki, yaşayamadığım nice günün,
Hesap soran bakışları arasında,
Sıkışmış gibiyim.
Üzerimde,
Yaşanacak yeni bir aşkın ağırlığı,
Tükenmiş eski bir sevdanın pişmanlığı var..
Biraz yaklaşsan, okuyacaksın gözlerimden,
Özlemimi.
Yaklaş..
Keşkeleri bir türlü sığdıramadığım,
Günden güne solan çehreme bir bak!
Bak ve utan.
Utanırsan biraz, gelirsin hem.
Eğer geleceksen, gidişin kadar asil gel.
Beklediğim bunca zamana değecek gibi gel..
Hatta gelirken, biraz öldür kendini.
Öldür ki, yeniden doğalım birlikte.
Yastığımın altında ki hayalini,
Şarkılara sakladığım duygularımı da,
Çıkartacağım, söz.
Sen, yeter ki gel.
Gel ve sarıl.
Sarılırsan bir kez daha,
O zaman gitmezsin hem..
Sahi,
Gitmezsin değil mi?
(...)

Gitsen de fark etmez zaten.
Ben parçalanmaya hazırım da,
Sen, parçalarımı toplayamazsın.
Sen, en iyisi gelme hiç.
Bir çay koyayım sana,
İçelim,
Ve,
Git.

-ElifAğaç.