Kaygısızca mutlu olamaz insan.
Ya bir hüzün kovalar peşini ya bir yalnızlık.
Ummadığı zamanlarda bulur onu karamsarlık.
Tam mutluyum demeye hazırlanırken, mühürlenir dudakları söyleyemez..

Bazıları çocukların gülümsemesinde bulur mutluluğu,
Bazıları kuşların kanat çırpımında,
Bazıları düşen yaprakta,
Bazıları karanlıkta..
Ama dedim ya, kaygısızca mutlu olamaz insan.
Ya bir hüzün kovalar peşini ya bir yalnızlık.
Kimi insan mutlu olabilmek için pinokyoyu oynar,
Kimi polyannayı..
Koca bir tiyatro sahnesinden ibaret olan hayat,
Tüm insanlara verir oynayacakları , canlandıracakları hayatları,
Roller, insanın aynası olur o sahnede,
İzleyiciler ise geçmiş yaşamı..
Beki gülümsetir insanları küçük replikler.
Eğer gülümsediğinin farkına varırsa insan, dedim ya ;

Kaygısızca mutlu olamaz,
Ya bir hüzün kovalar peşini ya bir yalnızlık,
Ya da ummadığı zamanlarda bulur onu karamsarlık

-Elif Ağaç