Esma kardeşin.. Her yanımız hüzün sessizliğine boğuldu ..
Olanlara hep sustuk zülme sessiz kaldık ses çıkardığımız tek sey kendi nefsimiz oldu
silah seslerini kendi nefsimizin sesinden duyamakdık. uyanamadık
Her yanımızı gaflet uykusu sardı
Karabasan dedikleri bu olsa gerek
Kalbimizdeki sevgiyi çürüttük
Ter temiz kalblere nifak tohumları kanlı ellerle ekilirken
Her yanımız gaflet uykusuna daldı,
Mazlumlar çığlık atarken biz sessiz kaldık .
Duyduğuz tek sey kendi sessimiz oldu sustuk bazende
konustuk kazanan yine
Ve kendi nefsimiz oldu...
kendi nefsimiz bize yalan söylerken ...
uyanamadık tutamadık tutunamadık.. kendi kalbimize zülüm ederken zülme sessiz kalanlardan olduk..
her yanımız ne oldu da soramıyoruz işte
soramıyoruz kendimize kendimize ağır geliyor işte zülme kafa tutan insan olmak yazıklar olsun ki .
nefsin karattığı kalblerden ne farkımız var ...
. şimdi soramıyorum kendime ağır geliyor...
sukuttun her karatığı kalb imanımıza sıkılan kursun şimdi ...