Sonsuzluk bildiklerimi
senin isminle içtim,
besmele çektim,
unutmadım.
Suyun zerresine dek
yüzün aksetti,
görmedin sevgili.
Bilmedin,
kabulümdün...



Yok zaman içinde,
çok zamanlarımı alan
bir efsunkar!
Bir var, bir yok!
Gençliğimin yanından geçtin.
Yaşlılığıma ermeden,
bahar gibi kök saldın.
Orada kaldın.Yine de...
Bilmedin,
görmedin,
kabulümdün...



Alnıma bir gülücüğündü,
kaderimi yazan.
Tek papatya masumluğunda,
kapıldım güzel edasına,
vardım sema kapısına.
Görmedin,
bilmedin,
kabulümdün...



Umrumda değildi merhametin,
gürül gürül çağladım.
Bir yaban ele, can diye sarıldım.
Gurbeti dünyam,
kötü sözü ,canan anladım.
Sarmaladın sandım,
Ah! ben sana kandım.
Görmedin,
bilmedin,
kabulümdün...



Büyüyemedim ki; bebeğin kaldım
Koskoca insandım
Ecelim ,azrailim dedim.
Ne olduğunu bilmedim.
Hükmedemedim güneşe,
gözlerimi aldın.
Çocuğundum sanki!
Ben sana sığındım.
Görmedin,
bilmedin
kabulümdün...


Ayıplı bir savaşçı,
yoluma çıktı .
Kalbime kılıcını bir doğrulttu!
Teslim oldum önünde.
Son duamı ettim.
Yine de;
Görmedin,
bilmedin,
kabulümdün...



Ketum bir yazı,
Ne ettiysem silinmedi.
Tövbe ettim kaç kez.
Semalara yoldaş,
o tanıdık ellerimle,
feryadım inledi de;
Duymadın,
görmedin,
kabulümdün...



Her rüzgara seni sordum.
Tanımayana kızdım.
Lodosla uzunca konuştum.
Yazımı çaldın dedim de,
bir güldü, bir esti...
yüzüme ...yüzüme.
Görmedin,
bilmedin,
kabulümdün...



Canımı yakan bir sızı,
mukaddes duygum.
Yağmurların çilesine bile,
Hayır! Yalnızca çiseledi dedim.
Oysa ki nasıl yağdın!
Nasıl ıslandım.
Görmedin,
bilmedin,
kabulümdün...


Kristal bir gemi de,
pusulasız yol aldım,
kaptan istemedim,
zaten var ki dedim.
Kıyıyı görmeden demir attım.
Sonra nasıl battım!
Görmedin,
bilmedin,
duymadın,
kabulümdün...





[ Şirin Kelebek ]