Çekil hayat başımdan...
Ölümü senden mi öğreneceğim.
İstemem ,kalsın dedikçe,
üstüme gelme.
Çekil artık !
Anlamam senin dilinden.


Mutlumusun şimdi...bensiz!
Herşeyimden olma bir’im,
yağmur sayrılığım,
beynimin merkezi,
para etmez kuşatmam.
Mutlumusun sensiz... bensiz.


Güvendiğim dağlara, karlar yağmaz oldu.
Dağı yalnız bırak dediler,
öyle yaptım işte...bıraktım.
Bıraktım.


Bir kelebeğin,
kanatlarına mı yazmıştınız geleceğimi
Ne yani...üç gün sonra yokmuydu?
Herkes gittiğin de,
bir flüt çalar durur,
baksan etrafta kimse yoktur,
yoktur... Yoktur!


Kefenime sardım umutlarımı
metrelerce aldım,
anca sığdırdım.
Duraksız bir ömür de,
göçlere, kavimlere anka kuşu olup,
hicretimi seninle tamamladım...
Yok isen ,kör isen,
sevme o zaman .


Seni tarif ettiler,
sevgiye layık dediler,
seni bekler ,gözler dediler,
özler dediler...
Koştum; Hüsran bir yolculuğa çıkarak
Dur dediler.
Göğsümde akrep gibi sakladığım,
korkuya koştum,durmadım.
Bu defa söz dinlemedim.


Çekil hayat başımdan...
çekil artık...
Üstüme gelme !
Aşkın kanununda ihanet olmaz,
Yalanlarından ben bıktım.
dilinden anlamam dedikçe,
üstüme gelme ,
Öldüm....
Aklımın odalarında öldüm.


Ne çoktun rüzgar gülü,
ne çoktun...Tortulu zamanlardan,
eksilen her yanımda doldun.
Nikotin kokulu gecelerimde,
avuçlarımın arasından
sisli bir anı gibi kayıp gittin.
Rüya gibi...
Ve ben bir daha uyumak istemedim.


Çekil hayat başımdan...
Beni rahat bırak !
İşte, aklımsız kaldım.
Eğildim....ezildim...eksildim.
Öldüm ya , öldüm.
Ve bir daha asla rüyalarıma dokunma !



[Şirin Kelebek]