bir aksam şarabın ruhu
yanarken bardakta
mumlar tutuştu kaf dağında
bağ bozumu yüklendim sırtımda
kızıl güller vardı aklımda


kül gibi kömür yeşil toprak
şikayetim bu gün doğada
düşünce rastgele göçebe
Yavaş yavaş biliyorum hançeri kalbimde,
gün başıma doğru çökerken ufuk
bir cenaze töreni bulut büyük bir fırtına
iblis sürüsü taşıyorum aklımda

meraklı küçük insan gibi
başladı kısık sesler çağırmaya
ben gelip geçenlere hayran bir deli
Gülmelerini duydum fısıltı aralarında,
kaş göz isareti yapıyor bana:

- "Düşünmek boş bir karikatür
Hamlet gölgesinde duruşu taklit etmek gibi
saçları rüzgarda uçan kararsız bakışların
bir faninin yasayan acıları değilmi görünen
Bu dilenci, tatildeki tarihçi ve bu komik adam,
sanatsal, rolünü oynayabiliyor çünkü
kekre şarkılara vokalist gibi
kuş dere ve çiçekler,
Ve hatta biz, eski köşe yazıları
onun kamu rezaleti değilmiyiz ? "

gururu dağlar gibi yüksek oysa
bulutlar çığlığıma hakim
Sadece başımı basitçe çevirerek
onların dünyalarında görünmüyorsam
Suç ki güneşi titretmiyor balçık
ufkumun bakışı aynı değilse bile
onlarla gülüyordu karanlık debreşmelerime
kirli ellerimle okşadığımda oldu bazen
Utangaç dizelerimi
kana bulamak için