Nazlı gelin edasıyla kar,gelmiş bak şehrimize,
Senin o minicik kalbin ah, heyecanında yine,
Zıp zıp zıplarken şu perdesi açık camın önünde,
Sen beni taşırsın be kızım,bulutların en yükseğine..


Hava yorgan olmuş bak, bembeyazı yorgan üzerine,
Sense mutlu gülümsüyorsun yağan her kar tanesinde,
Efkarın dumanındayken ruhum,utandırdın ağlamalarımı,
Sen beni taşırsın be kızım bulutların en yükseğine..



Dünya can çekişirken,karartmış siyahi mutluluğuma,
Sense gülümsemelerimi çağırdın o minicik ellerinle,
Isıtsın diye güneşi artık düş şehrimize çağıralım diye,
Sen beni taşırsın be kızım,bulutların en yükseğine...



Derttir bana sen olmayınca tüm mutlulukların güneşi,
Eskitir bana dokunmak istemediğim şu, tüm geçmişi,
Pembe dünyamıza çağıralım ,aydınlatsın kulubemizi,
Sen beni taşırsın be kızım,bulutların en yükseğine..



En güzel güvercinleri saldık bak elele veripte göklere,
Yalan duvarlarını yıkıp geçsin diye şu masumiyete,
En iştahında obur gülmelerim,yüreğim senin sevginle,
Sen beni taşırsın be kızım,bulutların en yükseğine...



BAK;ŞARKILARIMIZ DİLİMİZDEN AKIYOR,
KIZAĞA ONUDA BİNDİRDİK,
BU KARLARDA SENİNLE ŞARKILARIYLA KAYIYOR...

yine kayıp sayfalarım işte
şiir kıyısından akan yaşam ile..