Gök kuşağı tüm renkleri cıvıldadığında
dağların eteklerine
insanları tekrar seviyorum...
Karşıma aldığım herkes gülüp geçiyor bana
ottan boktan mutlu oluyormuşum diye...
Söylesenize Allah aşkına,
o göğüs kafesinizde taşıdığınız
sol tarafınıza titreten organ niye?

/

Yollardan tabelaları kaldırıp
yönümüzü kaybetsek hani hep beraber
şöyle biraz daha kaçamasak kaderden?
Belki mecbur olduğumuzu anlarız
birbirimize...

Sevgi insanı onaran en kuvvetli rüzgar
ve kuşlar buna tutunup kıştan kaçarlar her sonbahar.
Tutunsak şöyle bir kuşun kanadına?
O nereye, biz oraya
kaybolsak daha da...

Sanmayın bir daha bulamazlar bizi
hepimizin döküldüğü bir deniz var.
Sevgi /
evet sevgi denizi,
oranın suyu ne haram ne tuzlu!
Sadece cesaret biraz sevmeye...
Herkesi ve kendinizi...

/

Sanmayın delirmiş bu şair
ayrıca delinin yolundan gitmek de ayıp değil...


Hüseyin Özkaymak
Şubat 2011
Ayvalık