Dili olsa da konuşsa bu yalnızlık
Belki kimse terk etmez birbirini ha?

/

Yolcu gemileri geçiyor gözlerimin önünden
Bir terk ediş havası vuruyor böğrüme
Sert esiyor bu sefer meltem

İnce bir denizin en kalın dalgasının koynunda,
ufak bir adadayız seninle
Geçen her gemiye
SOS çığlıkları kusuyoruz
Kimse bizi iplemiyor
Kimse kaybolanları görmüyor

Birbirimizleyken kaybolmak
ne kadar büyük acı veriyorsa
Asla bulunamayacak olmak da öyle işte

/

Boynuma doladığım atkıda
hala kokun var biliyor musun?
İnsanların gözlerinde pasaklı oluyorum her gün
hiç çıkarmıyorum boynumdan kokunu çünkü

Yüzümü saklayarak bakıyorum eşe dosta
Hep gülümsüyorum çünkü
Maskelenmiş bir hüzün benimkisi
Zaten tanırsın sen beni
bir tek kendime kıyabiliyorum

/

Ve her kaybolduğumda
ailem polisiye çığlıklara sığınıyor
Devriye seslerini beraber duyuyoruz

Çünkü
hep senin dizinin dibinde teslim oluyorum
yaşamaya...


Hüseyin Özkaymak
19 Ocak 2011
Ayvalık