Senden sonra arta kalan,
Kaldırım taşlarına bıraktığım ayak izlerim
Geçmişe bakmaktan sıkılmayan gözlerim
Ve hala titreyen ellerim var

Zor günlerin şafağı, güneşi kıskandırır diyorlar
Peki yalnız adamların gözyaşları?

Bir sonbahar başlangıcında, çok eskiden söylenmiş bir şarkının hüznünü paylaştığımız günlerdi. Kafalar güzel, gözler dolu, yürekler kırıktı. Kalbime bıraktığın tarifi olmayan birkaç duyguyu paylaşıyordum eşe dosta, geri gelmeme ihtimallerin şarap şişesine aromatik bir tat veriyordu. Mutlu değildim, bir daha hiç mutlu olamayacakmış gibi hissediyordum.

Sonra
Parlayan gecenin rüyasını gördüm
Güneş hiç doğmayacakmış gibi
Karanlığın tutkulu gözlerini gördüm
Korktum

Sen olmadan gelen sabahlar zor oluyordu
Güneş, şafak ve karanlık çok güzel dans ediyordu

Gerçi ben sarhoştum
Hem aşık hem sarhoştum
Pek hatırlamıyorum

Hüseyin Özkaymak