her sabah
kaderime farz biçilmiş işlerim var
ilk önce çocukluğuma döner,
kendimi kandırırım
sonra
takarım kahkaha maskemi
yolumu alırım...

...

herkes aslında
suratlarına yapıştırılmış
çaresizlik işlemeli maskeleriyle
dolaşıyor etrafta

kimileri gerçekten sevdiklerinle
kimileri doğru olan sevdiklerinle...

ya karşındakini
ya da kendini
kandırıyorsun,

ya kendin mutlu olacaksın diye
ya da karşındaki mutlu olsun diye

ve bencillik kozunu
hep sona saklıyorsun
her defasın da kullanamadan
gidiyor elinden,

ve karşında
kocaman bir çelişki
kendinden çok kimi düşünebilirsin ki?

...

ve akşam çöküyor şehre
ve uyku çöküyor üstüne
yastığı ıslatıp sabahlıyorsun
gözlerin durmuyor kendinleyken

çünkü sende biliyorsun,
akşamları herkes evine dönüyor,
sende bağrına...
sonra böğrüne çekiyorsun ayaklarını
ve saçlarını önüne sarkıtıyorsun
ve hıçkırıkların...

...

ve yine sabah oluyor
ve yine maskeliyorsun yüzünü
yapıştırıp bir tebessüm de alnının çatına
haydi güne merhaba...

Hüseyin Özkaymak
18.12.2010