Kirlenmiş bizim tüm rüyalarımız
Kabuslar koynumuzda her gece
Uyku hapları baş ucumuzda
ve yalan dolan yatak odamızda

Başım çok fena dönüyor
kaybettiklerimden herhalde
Ve insanlar çok güzel gülüyor
sahteleştiklerinden herhalde

/

Bakışlarımın önüne ayna koymuşlar
hep içeme dönüyor gözlerim
Uzak bir kadına göç ediyor sitemlerim
Yanlış çarşaflara dolanarak uyanıyorum

Her gece ipten alıyorlar ruhumu
evirip çevirip
süsleyip püsleyip
Bekareti bozulmuş bir sabah teslim ediyorlar

Yalan söylüyor ahali bana
Avunuyorum kahve köşelerinde
çay çorba muhabbetine
Ama kanmadığımda oluyor
Tutup -her şeyin güzel olacağını-
söyleyen bile var
Çocuk mu kandırıyorlar
Yoksa çocuk olup kendilerini mi kandırıyorlar

/

İlk tanıştığım herkes bana
-dünyanın en mesut adamı- muamelesi yapıyor
Dilimiz iyi dönüyor
Ağız kenarlarımız da hep geniş açı yapıyor
ama

Hiç kimse takip etmiyor
yüreğimiz hangi acıyla pareler gidiyor?
Ya da bu yaşam çizgisi
hangi kadının ağırlık merkezinde atıyor

Aritmetik yada geometrik tüm yorumlar
karşımda çaresiz kalıyor

/

Ve her şafakta tutunup bir yalanın koynuna
günahı boynuna
Çocukluğumu kandırıyorum

-bir gün her şey yoluna girecek- diye

Hüseyin Özkaymak
21 Ocak 2011
Ayvalık