0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1177
Okunma
En mutlu günlerde,
Konuşur ölüm
Arzular tırmanırken zirveye
Susar hayat!
Bilinmeyen,
Bir samyelidir ölüm,
Kıştan sonraki
Hayatın baharında
Gençliğin sözlüğünde
Yoktur ölüm;
İhtiyarların alnındaki
Çizgilarden kaçar hayat,
Yağmur damlacıklarına
Suskun bakışlar,
Rüzgarın esintisindeki
Ölüme hasret...
Bulutların üzerinde
Uçuşan hayaller,
Güneşin doğumuna
Ayarlanmış mevsimler,
Bir annenin
Karnında taşıdığı
Tomurcuklar,
Akan sularda
Yürüyen düşler
Kucağında büyür,
Umudun,
Ölüm!....
yıl:25.12.1999
saat:21.30-21.45
yer:Elazığ
EROL KEKEÇ
