Zahiri Bir İçebakış Denemesi

İşte pür kelime bir işlem
Hayat tatlı bir rayihadır
Tat acıyı o zaman dendiğinde bile
Kelimeleşir yüzde ifade dilde ses
Avuca saklı olan ne varsa

Manzara belli
Bir mirasyedi kadar hoyrat
Dağların arkası hala çok ketum
Ve bambaşka değil aslı olanın sadakati
Sırra kadem basmadı hala hakikat

Ben sınanmış bir sevgili değildim henüz
İbrete ihtiyaç duyduğumda
İbretle bakmayı bilmiyordum
Bilmiyordum bilmenin gereklerini
Sevgili ilan edilmezden önce

Şimdi bir yerlerde bir mecnun
Bir Leyla sayıklamışken
Seveyim dedim kararımca

Sağımda bir çocuk tökezledi
Soluma bakmadım bu yüzden
Önümü görmedimse sebep bu
Değil ey sevgili senden sana gelişime yol
Ben hala bir bayrakla ayakta duran direğim


Manzara küçüldü
Cebime sığan mutluluklardan bile
Çok değil bu yarın

Durduğun da bir yalnızlık
Kim kiminle eşleşti diye bakacaksa
Kalabalık dağılsın benden

Gördüğüm bu yanılgı
Ve iç içe dolup boşalan rüya
Namluya verilsin artık

Dağ soluklu bir sebepken
Üzerime eğilen bu yokuşu
Sökebilirdim kelimelerimden

Ama nicedir uygun değilim mutluluğa
Aslında ertelesem doğacak bir güneşi
Durup yeniden seveceğim birilerini

Haydi giyin dendiğinde
Suyu içtim havayı soludum ilkin
Ve toprağa değen yerlerimle
Umutlandım bir kere

Yok ama bir ustalık durum
Çevresi karartılmış bir ışık değil mi hayatlarımız
Ve her şey ne yazık ki ele avuca gelmeyen bir heves
Yok işte bir ustalık durum

Manidar buldum yine de
Ekmeğin hakkı için içimde biriken yalnızlığı
Size sormuyorum ey kalabalıklar
Suç;her zaman bir birliktelikten doğuyor
Ve ona doğduğunda masum diyoruz
El bebek gül bebek seviyoruz
Yarın daha büyük bir suç olma ihtimallerini
Göze alarak hepten