Nihayetinde bir gün güneşini sırtlayıp
camlardan gönderir miydi?
sahte yalan biliyorum şu dünya
belkide aydınlık saf sadece şu eski resimlerdeki gülüşler
gecenin ortası?
yıldızlar yorgan Sirius’tan bir haber miydi?
sürgün harfler niye şimdi kilitli tüm kapılar?
mahcup bir kadın
sanki suçlu gibi o’da inanmış
olmayan günahları kanattığı etinden
tırnak aralarından temizler




Hayat birilerine alkışlar yağdırıken
bazılarına hiç acımadı savaşıyordu hala
bazende döşek serdi uçmuş gitmiş umutlara
isyan ve isyan o yürek ağırlaştı
mutluluk oyunu yine zarlarını masaya yuvarladı
rulet dönüyor tam orta yerine kader dediler
sürgündü adalara harfler mağrur düşler
öylece mahcup zavallı
uzaklara daldı kadın




kimin içini okuyabilirdik hepsi yazdı çizdi
ezik ağıt yakılmış ıslak kağıtlar gördük
sahibi darmadağın viran bir şehir
yapılanmak için zaman bekler
İhtiyarın biri sabret evlat
dermansız bedeninde hala enerji var
sürgün bazen harfler
o kadın kimseyi hissetmez bakar uzaklara



Yakmak istediği bir dolu hatıralar
beynin bir köşesinde çıkmaz o izler
arada hayret gülümsemeye çalışır
tuhaflaşan mimiklerinde
yalnızdır hep o kalabalıklar içi dünyasında
Çöplüklerde şimdi sessiz
adı israf dostsuz kimsesiz sevgisiz

Sürgün işte bazen şu harflerim kimsesiz
uzaklara bakıyor yine o kadın
dibinde yığılıyor o ihtiyar
bir şeyler söylerken kadına sustu şimdi
ağırlaşmıştı bedeni






7.1.2011