Beklediğim biri vardı senelerce
seni O sandım sevdim kendimce
gözlerimden yüreğime inince
mutluluk oyunları oynadım sevinçle
bir yanım çocuk, bir yanım deli sevdim seni…

Güzel başlamıştı her şey oysa
gördüğüm zamanlar seni mutluluk alırdı beni
ilk bozan sendin oyunu, yakalanan yine sen
sonra ben, susmayı öğrendim sana
içimdeki sevda ise hep konuştu aşka
sussaydı eğer; yıkım olurdu hayat cana...

Hiç yalanım olmadı dolansız sevdim seni
kusura bakma gücenme bana
birden çıktı ağzımdan O iki kelime
seni seviyorum, seni seviyorum
sesim yürek sesiydi
DUYMUYORSUN, DEVAM ET!

Sabrın anlamını sevince öğrendim ben
öğrendim, öğrendim ya
ben Eyüp olamam ki
acılara sarılıp beklemeye dayanıklı
ama, yine de geçiyor zaman…

Nicedir yastığa bırakamıyorum başımı
gözlerim uykuya küs
okşasam da acılarımın saçlarını
gece yakıyor ışıklarını.

Ne zaman sesini duymak istesem neşeli bir ses
“aradığınız aşka şu an ulaşılamıyor” diyor
Sanki ümit veriyor gibi sonraya erteliyor
BİLMİYORSUN, DEVAM ET!

Sevenlerim soruyor seni sus oluyorum
seven böyle mi acır böyle mi olur sevenin sonu?

Her şeye rağmen kötü sözüm olmadı sana
çoğalan kırgınlıklarımı umudumla kapattım
oysa, bir merhaban yeterdi kırıkları onarmaya!

Sevilmeyen bir yürek ne kadar tutunabilir aşka
tutundum yine de yaşamak için
sen yoktun düştüm
GÖRMÜYORSUN, DEVAM ET!

Bu aşkı var edendin
yok eden de sensin işte
bir destan yazacaktım
yazamadım kaldı düşte…

kayan yıldızın dileği gibiyim kendi ümitlerimi kandıran
belki uzun bir rüya idi zaman uyandım
baktım yok kimsecikler
seni durduğun yerde bıraktım
YOKSUN, GELMEMEYE DEVAM ET!

Hafize Hanaylı.