Yine mi taktın kafana, bir lokma ekmek girince boğazına;
Afrika da açlıktan ölen çocuklara,
Savaşta ölenleri hiç sorma!
Onlar büyümeden öldü, sen büyüdün ne oldu,
Kime faydan var, kaç aç doyurdun bu gün,
Kaç yaşlının derdine derman oldun,
Hangi yetimin saçını okşadın şefkatle,
Kaç çocuğun yüreğine dokundun sevgiyle?
Çocuklar en çok sevgisizlikten üşür bilmiyor musun,
Yağmurdan kardan değil.
Bak şu martılara simit atan çocuğa,
Gördün mü gözlerinde vermenin huzurunu.
Hiç düşündün mü savaştaki çocukları,
Sevgi yerine öfke ekilmiştir içine,
Yine öfke biçecektir bilmeden.
Bilir misin oyun sanarak savaşmayı,
Bilir misin çiçek bilmeden silah tutmayı,
Ne bekliyorsun, top tüfek sesini müzik sanan çocuktan?
Şimdi soruyorum sana aynadaki ben,
Nerede başını koyacağı o sıcak göğüs,
Kalmamış kerpiçten bir damı bile.
Sen, insanoğlu!
İstemez miydin gül bahçeleri bırakmak,
Kan kokan sokaklar yerine, geleceğe en büyük hediye…
Sen Afrika da siyah benizli çocuk,
Benim ihtiyacım yok artık, senin olsun son lokmam,
Sen, anasını yitiren ‘çocuk’ hadi koy başını göğsüme,
Ağla şimdi ağlayabildiğin kadar.
Gözyaşının rengi, sevginin lisanı yoktur.
Belki utanır kendini insan sanan yaratıklar!
Hadi duyur sesini kâinata, zamanın varken,
Yok olmadan inançların haykır haykırabildiğin kadar!
Ormanları yanmış, sahilleri yağmalanmış, toprakları satılmış,
Kendi vatanında kimliğini yitirmiş olmadan haykır!
Ah be çocuk bilmiyorsun, tabiatı değişti insanların,
Ekolojisi bozuldu yaşadığımız dünyanın.
Böyle değildi bir zamanlar inan, zaman aşımına uğradı insan,
Güzel sanıyorlar yaşamı, inmeden başkalarının sırtından.
Biz başaramadık insan olmayı, sen utandır kalanları çocuk!
Sorma neden güldüğümü,
Biz güleriz ağlanacak halimize; ağlıyordum güzel çocuk.
Şimdi hazır ol yarına, yolun uzun yükün ağır yitmesin umutların
Dünya seni bekliyor karakterince yaşatacağın.
Bilmesem de lisanını, görmesem de yüzünü,
Sevginin lisanı olmadığını öğren, öğret çocuk,
Seviyorum seni, senleri…
Unutma toprakta yatan atanı
Sen şekillendireceksin yine yaşayacağın dünyayı,
DÜNYA SANA EMANET ÇOCUK, DÜNYA SANA EMANET…