Senden ketumiyetim var saklımda
bildiğim senli cümleleri sansürlüyorum
çizgi çekiyorum adının geçtiği harflere
senin gözünde basit şairliğimi onuyorum;
başrol de yine ben!
Perdesini çektiğim hayatı, kapalı gişe oynuyorum
sessizliğimin ve ecelimin kesiştiği ince çizgide
kendimi oyuncu sanıyorum.

Bir söyleyebilsem seni sevi yorumları sesli harflerle
biraz kinli söz yaşı kusacağım sana dair, ama;
seni üzerim diye sesimi yutuyorum!

Biriktiremediğim yokluğunu sakladım hep sinemde
şimdi konuşmak istiyorsam seninle
çok özlediğimdendir, alınma üstüne
belki sen değilsindir o, ben öyle sanıyorum kim bilir
hafızamda kalan birkaç sözcük var senden sadece
sen üzülmeyesin diye ayrı, ayrı yazıyorum cümlelerde
bağlaçlar bir anlam veremese de, anlamıyorlar
bağlayamıyorlar bizi birbirimize
intihar ediyorlar dizelerimde!

Ben yokum bu oyunda dediğinden beri
bulutlar sardı mavilikleri
güneşin sıcaklığı vurmuyor tenime
ayaz yedi sol yanım kırıldı senden umutlarım
hiçbir varlık doldurmuyor senden kalan boşluğu
ve kalbim kimse için çarpmıyor, kan çıkmıyor beynime
sana nikahlandı yüreğim, başka bir seni sevemiyorum
anlayacağın çoktan bittim ben, yaşamaya çabalıyorum!

"Hayata malülen istifasını vermiş sıradan gönül emeklisiyim
tazminatım sensizlik ,sigortası yok
sana yaşam boyu yasaklanmışım
kendi sahasında seyircisiz oynayan takım gibi
hükmen mağlup olmuşum tek sana
kendi kaleme gol atıyorum!"

Biliyorum arık atama vaktim geldi
Azrail canımın zilini çoktan çaldı ya
ben duymazlığa vuruyorum.
Hafize Hanaylı.