Bir nefeslik ömürle geçiyordum dünyadan
yedim büyük vurgunu en yaşanılası yanımdan
çok değil daha dün sevmiştim oysa candan
tutunamıyorum artık sevdamın dallarından!
gurur mu duymalıyım sen için yandığımdan?

Sahi hiç mi sevmedin, ben mi yanıldım usta
gitme kal deseydin eğer, Akdeniz olurdum soğuklarına
öperek uyandırırdım seni gün geceyi silerken
mahmurluğun saçlarını okşarken sabah!

Neden gidersin bilmem vakit bu kadar darken
yıllar geçmiş üstünden sanırsın erken
önsöz olacak adın acılardan geçerken
beni Mevlana kendini Şems eyleme!

Yok mu dönmen için küçük olsa da neden
senmişsin sevdiğim meğer ta ezelden
kurarken en kozmopolit düşleri yüreğimde
eksiltme seni günlerimden
gidersen benden eğer, nesli tükenecek böyle sevenlerin
seni Yusuf beni Zülyeha eyleme!

Sen hala anlayamadıysan beni
seni anlatmaya tükenen sözlerimi
yazmaya biten kalemimi
artık yorulduğumu anla
sevenle kalmıyorsan, sen de ben gibi yan USTA!