Gam çekmemek ne mümkün; sînelerin dağlanıp
Huzurun yüreklerden alındığı demdeyiz...
Taşların itinayla sıkı sıkı bağlanıp
İtlerin inlerinden salındığı demdeyiz.

Girdabına girmişiz karanlık mahfillerin
Kar yağmış yollarına gökte Ebâbil’lerin
Korkarım ki, hileyle, gelecek nesillerin
Avcundan umutların çalındığı demdeyiz.

Sahibini ararken namertlik markasının
Farkına varamadık gafletin arkasının
İnsanı insan yapan ar, namus hırkasının
Kahpece kırk yerinden delindiği demdeyiz.

Kızıl akmaya namzet sayısız ırmak varken
Vatana kastedenin boynunu kırmak varken
Yüz yıl önceki gibi, yine haykırmak varken
Melanetlere sessiz kalındığı demdeyiz.

Kuzusunu koklarken analar kabristanda
Pay arama kendine dün yazılan destanda!
Emanet-i Güzîde, Vatan-ı Gülistan’da
Güllerin acımadan yolunduğu demdeyiz.

Mazlûmun feryadından titrerken arş ı âlâ
Daha ne duruyorsun, neden suskunsun hâlâ?
En ufak farklı fikre deyip sebeb-i bela
Milletin parçalara bölündüğü demdeyiz.

Zannetme ki tesadüf, bir kaç günlük tuluat
Düşman tuzağı kurmuş, biat bekliyor biat!
"Söz konusu vatansa, gerisi teferruat!"
Diyerek, bu uğurda ölündüğü demdeyiz...

Mecit AKTÜRK