Demir atmış Yelkovan kor kusan kara kışta
Bahtına küsmüş zaman; an duruyor Gazze’de
Kan, barut izleri var çehrede her nakışta
Başlar başak misali; yan duruyor Gazze’de


İblis ile yarışa girince adi insan(!)
Tıynetini tarife naçar kaldı her lisan...
El Aksam müteessir, camiler yerle yeksan
Hilâlim haça esir; çan duruyor Gazze’de


Kanında boğuldukça kundaktaki bebekler
Kanat açıp uçmaya korkuyor kelebekler...
Açılan avuçlarda ölüm için dilekler
Canlar canlı cesedi andırıyor Gazze’de


Mazlumlar mahrum iken gıdadan, nandan, undan
Bahsetmek dahi züldür Türk’üme şeref, şandan...
Kuduz Siyon itleri lokmasını -kurşundan-
Masumların kanına bandırıyor Gazze’de


Koparınca hainler bu ümmetin başını
Kaybettik kahpelerden Kurtuluş Savaşını...
Binlerce yetim, öksüz sabinin göz yaşını
Bir tek ecelin eli dindiriyor Gazze’de


Yürekler ya nasırdan ya bir taştan ibaret
Yazık ki; huzur düşten, dünya beşten ibaret
Duygular bir tek kinden, beşer leşten ibaret
Vicdan, merhamet kepenk indiriyor Gazze’de


Belli ki bu han orman; çakalı ayısı var
Ölen müslüman ise sadece sayısı var
Darda kaldığı zaman zalimin dayısı var
Gücü olan zayıfı sindiriyor Gazze’de


Çuldan çadırlar bile olurken hergün talan
Sorarım liderlere(!); insan mısınız ulan?
Taşları bağlayıp da köpeklerini salan
Yalanla yüz binleri kandırıyor Gazze’de


Kabul etmeseniz de; bilin ki ey ahâli
Hâlimiz kıssadaki Sarı Öküz’ün hâli...
Bu öyle bir vahşet ki yok bir eşi emsali
Kurtulanın kanını donduruyor Gazze’de


Hakk, sebeb-i zilletken bu ümmetin suçları
Kabul eder mi -düşün- secdeyi... oruçları...
Af için Arafat’ta açılan avuçları
Korkarım ki eli boş döndürüyor Gazze’de


Yâ İlâhî El Aman; dinsin artık bu kışlar
Mazlumların âhından inliyor dağlar, taşlar...
Paramparça bedenler, uzuvlar... kesik başlar
Yeni bir Kerbela var sandırıyor Gazze’de


Mecit Aktürk