hiç kimseye sormadan
aldım başımı gidiyorum cılız bir akşamın telâşesin de
nefesime sokulur gecenin ulayan korkusu
bir var ki
umudun veresiye defterine yanımda
adımı atağım her anıda
alacaklı benim kaderin kör baktığı alın yazısında

arkamdan vebal bırakmadan
koşuyorum rüzgârın çığlığında
gidişlere çırak kaldığımı sansın ayaklarım
hamlanmış dizimin sızısı
çentik vura dursun yüreğimin tam ortasına
hedef im sabit bir boşluğa biliyorum

yani tam şuramda
bir sevdaya esir ezgiler dökülüyor
sessizlik eşlik etsen de ıslığa ne fayda
yalnızlığımı doldurdum önce yüreğime sonrada valezime
tek kaçamadığım günahsız düşlerim
uyanır tekrar alırım kollarıma

gidişime milim, milim
önce sokaklar daralır köşe başları kayıp eder gölgemi
dilimse
ritmik acıları sayar mutluğun cellâdı yalnızlığıma
kendinden kaçanmayı başaramıyan tek aşığım
Şu dakikada

anlaşıldı, anlaşıldı
tren garları dünden doluvermiş
yolcusu uyuklar durur gidişine yorgun bir kenarda
soruyorum ama
demez kimseler bana
gönül yarası yolcuların istasyonun nerde olduğunu
susarlar haklı olarak
hayallerime hiç acırımı şehirlerarası kaçak bineler
ömrüm yaşama sevincime veda etirirler

görmezsiniz? Tabi siz
sanki cehennem dönen bedenim ölümün kıyısında
sakat olan yüreğimi kime emanet edebilirim
şehrin boş boğazına mı?
kalsın be bra kalsın bendeki bensizlik

dindi artık fırtınam bu gecelik
pes dalgasındayım mazime dönmeye karar verdim
ve köhne düşlerimin gerildiği vebal ipine
gecenin gelişini ruhsuz yüreklere
cesaret meydanın duygusuzlara bırakamam
yalnızlık elimde olsa da kanlı bir hançer
mutluğuma dair bütün deliler
bende saklı
yinede bende saklı kalsın

23-12-2010
İSTANBUL