nöbetlere gelesi
sevdâsından ölesi ben
beterin beteri sıtmalı maraz


alaca gökyüzünde garaz
güneş ölmeye yatmış saçlarımda
alnımda kış eskisi keskin bir ayaz


diyesi yok ay battığını
can yandığını
bulut bulut toplamış kahrını
gün dulu akşam
küskün biraz


kara çalıda çakır diken
dikende naz
öyle aşikâr ki delik deşik avâreliğim
acır da
batmaya kıyamaz
hoş
dağlasa ne gam
kessen kanım akmaz


duyuldu mu
ahret bohçamı devşirdiğim
ne bu hüsn-ü kabul göçmeden önce
ne bu ikramlar
sevdâlarda bu niyaz


kim yolladı bu sararmış fotoğrafları
eteğime topladığım böğürtlenli temmuz ikindilerini
dudaklarımın vişne çürüğünü

gülümsermişim de meğer bir vakitler
kulaklarımda masum ve mahçup
iki sap kiraz


kıramadım buzunu ağustos yoksunu bahtımın
gemici düğümlerimi çözemedim serenimden

ne işti bilemedim
aç kapıyı bezirgân başı
ben geldim
dayandım otağına
yüz sürdüm toprağına


ateşlere gelesi
hasretinden ölesi ben
beterin beteri sıtmalı maraz...


ceyda görk