/tünelin kör terzisi, elindeki resme bir daha dikkatle baktı
ve evet dedi tanıyorum, bu dünyanın yarınki kralıdır. . ./



üstünde ‘göbek bağlarınız itinayla kesilir’ yazan kapıya doğru yürüyorum.

- - -

-- yola çıkmadan önce…
çıkış kapısı görünmez tuğlayla örülü, tünelin içinde koşmaya başladım
üstümde kör terzinin elinden çıkmış, düğmesiz takım elbise
soluğum cenderede sıkışıp kalmış, yüreğim kan-ter içinde
yani çırılçıplak bir maratondayım, bir o yanda-bir bu yandayım.

-- ama bil ki bu bir oyundur…
dört duvarda pas tutmuş kilit, örümcek ağlarında anahtar arar ellerim
her ulaşılmazda düşer irtifam, gök katı yükselir bir kat daha
patlar hayal balonlarım, susuz denizlerde dalgalar arasında
oynar mıydım bilseydim, sevmedim ben bu oyunu, hiç sevmedim.

-- önce duyacağın ilk sesi dinle…
fısıldar bir ses kulaklarıma, der ki eğer açılmasını istiyorsan kapıların
ilk öğreneceğin gölge bilmez onurunu, atmaktır ayaklar altına
ve sonra sürüngen olup sürünmek, kuşlarla uçmak havalarda
gerçi insandan sayılmazsın, ama böyle toplanır kırıntısı dünyanın.

-- sonra karar vermek zamanındır…
başımı aldım ellerimin arasına, doğmamışlığımın son noktasındayım
bir lokma kuru ekmeği, katık yaparak babalarının alın terine
kırlarda yaban tayları gibi koşan çocuklar, gözlerimin önünde
ilk ses doğruya dair olunca diye fısıldadım onlara
işte o zaman yanınızdayım, şimdilik buradayım

- - -

üstünde ‘göbek bağlarınız itinayla kesilir’ yazılı kapıya sırtımı dönüyorum.




/tünelin kör terzisi, elindeki resmi şiddetli bir öfke gibi yırttı
ve olmadı dedi gene olmadı, bunu da kandıramadım. . ./


Cevat Çeştepe