1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
177
Okunma
Yagmur Ve Babam
§ehre yagmur yagdigi vakit,
Babam yüzünü avuçlari arasina alir, izlerdi.
Yagmur ve babam...
O vakit, ne çok benzerlerdi.
Babam erken büyümüs bir adamdi.
Yagindan degil, yasadiklarindan.
Nasirli ve de kederli oyküler tagirdi avuglarinda.
iki yakas bir araya gelmek bilmezdi.
Biraz istanbul gibiydi benim babam.
Yinede evinden gülügünü,
dilinden mavi türküsünü eksik etmezdi.
Yamali hayalleri olmak bilmezdi.
Ama velakin, onlardan da vazgeçmezdi.
Çorak topraklari gimartan,
su gibiydi babam.
Çiçegi severdi.
Ve de üveyikleri.
Derin ahlarin, cümle kapislydi babam.
Sorsam mevsimini,
"Gönül hangi mevsimi yasiyorsa,
Ômür onu yasar", derdi.
Babam bize yaz, Kendine kis idi,
En çokta sirtimda dag idi.
Seçil OUZ
5.0
100% (7)
Cevap Yaz