--önce ‘insanlık adına’
bana güzel şeyler söyle canımın içi., öyle şeyler söyle ki.,
öpmek geçsin içimden dilinin ucunu…

mesela de ki ; ne de çok benziyor birbirine değil mi
çaresiz annenin karnı aç çocuğu ile bir martının aç yavrusu…
. ,
açlığın ağız kenarına yapışmışken üç günlük susam kurusu
üstelik tüm fırınlar kapalı ve son vapur da kalkmışken iskeleden
ve sen bu en uygunsuz zamanda ve sığındıkları puslu kuytuda
görmüşsen eğer aç bir çocuk ve bir martı yavrusu..,
kaçar elbet., senin ve şekli değil özü insan olanın uykusu…

(…biliyorum bu gece hiç uyumadın ama bir de sen söyle…)

şimdi bana., ‘bu gece uykum kaçtı ve hiç uyuyamadım’ de
de ki bahanem olsun canımın içi.,
düşerek bir kırbaç izi gibi., tok rüyaların tam orta yerine
sonra sımsıkı sarılıp sana
aç bir hasret misali öpmek için dilinin ucunu….…

. . . ,

--sonra ‘yarınlar adına’
ya da güzel şeyler yaz iki gözüm., öyle şeyler yaz ki.,
öpmek geçsin içimden parmağının ucunu…

mesela yaz işte ; dün bitti artık., şafakla yarını karşıladık
karanlığı delen gökkuşağı şimdi verir., aç toprağa can suyunu…
. ,
birazdan yeşermeye başlayacak., kuru dallardaki yaprak kurusu
çünkü her gökkuşağı rengi karşısında., ‘umut’ yazar umut sözlüğü
ben de hayalimin işgalindeki yeryüzünü., bu renklerle boyarım
ne karanlığın tortusu kalır ne de yarının korkusu
içime dolarken bir şafak türküsü gibi yeryüzünün kokusu…

(…. şu koskoca orman daha dün cılız bir fidan değil miydi…)

şimdi bana güzel şeyler yaz., kağıdı-kalemi al eline haydi
yaz ki cesaretim olsun iki gözüm.,
çekip patlatmak için yüreğimin sabırsızlık pimlerimi
ve sonra bir ibadet gibi eğilip
uzanıp öpmek için parmağının ucunu….

CEVAT ÇEŞTEPE