Bu mektubu bütün tutuklular adına ., rüzgarın sevda ve telli duvaklı hasret yönünden estiği her mevsimde ., bir güvercinin kanadına saklayarak ya da rengarenk bir uçurtmanın kuyruğunda gönderiyorum...
Üzerine ’görülmüştür’ damgası düşmesin diye....
. . .

bütün tutuklular gibi düşün beni
kıraç topraklar üzerindeyim de, yüreğimde ağustos sıcağı
kerpetene takılı kalmış tırnaklarım, yıkamıyorum duvarları...
eksik yaşanmışlıklar gibi düşün beni, ağzımda vişne tadı
hasretim kan kırmızı...
.,

bütün tutuklular gibi düşün beni
dünden saklandığım uzak ardıç gölgesinde ve puslar içinde
deniz çok uzaklarda kalmış, çocukluk paletim hala elimde...
yarınsız sabahlar gibi düşün beni, ıssız bir patika üzerinde
izin vesikam güneşte...
.,

bütün tutuklular gibi düşün beni
artık sonbahar, bak üstüme mürdüm rengi yağmur düşüyor
sigaram nefessiz kalmış, karanlığa çakmak alevi yetmiyor ...
hiç düşünmediğin gibi düşün beni, sesim uzaklardan geliyor
duy ki, zincirlerim ağlıyor...
.

Cevat Çeştepe