Hiç sözüm olmadı ki,
Ön/sözüm olsun.
Hayalleri büyük bir çocuktum.
Yalınayak bir sevdaya koştum.
Hüzün giydi gecelerim.
Hep yanık türküler dinledim.
Lal seherlerde inledim.



Sustum!
Hücrelerim kanarken,
Sensizliği mısralara kustum.
‘’Ben’’diye başlayan
Bütün tümcelerde sustum.
‘’Sen’’ diye başlayan
Tümcelerim hep bir hıçkırığa döndü.
Ağladım,küçük odamın loş köşesinde.
Zamandan aman diledim yokluğunda.



Hani kangren olan parmaklarım olsa,
Kesip atacaktım.
Ama yüreğimde sen vardın.
Kesip atamazdım ki yar.
Yüreğimden inim inim sen dökülürken,



Yarılır gök,çürür kalem,
Düşük yapar kan revan,
Oluk oluk sen kanar gece.
Ne vakit bir hüzzam dinlesem;
Biriken sen düşer kirpiklerimden.
İniltilerimden melodiler derledim,
Kanamalı sevdalara dair.


Çapraz ateşlerde vurulurken düşlerim,
Namluya sürülmüş titrek yüreğim.
Yüreğimin bozkırları tutuştu.
Kirpiklerimin saçaklarından hasret yağmurları inerken;
Hükümsüz sevdamı fısıldadım satır aralarına.
Kekik kokulu ellerinin sıcaklığı yanağımda.
Sürülürken güne sahilde üryan bir güneş,
Denize yansıyan gözlerindi kahve renginde.


Kahve fallarında arama beni!
Merhametimin yankısı çınlarken kulağında,
Sipersiz bir düşte sevdim seni.



NECAT USLU...