Sana yüreğimi tütsü niyetine yaktım.
Geceyi böldüm, menekşe kokulu kor yangınlarımla.
Kutsal ateşlerde yanarken,
Günahlarımı sağanak yağmurların telaşesine bıraktım, dualarımla.

Gözlerinde batırdığım gemilerim vardı,
Zaman örümcek ağı gibi t/uzaklar kurmakta, hicranlarınla.
Ve gecede ay gözlerinden vurulmakta,
Sinsi darbelerle,başım eğik yüreğimdeki prangalarınla.


Sana ömrümü verdim,soluk soluk yanan hicranlarımda.
Sızısı secdelerimde akan gözyaşlarımla.
Pusu kuran yangınlara inat topladım kirpiklerinden ay ışıklarını.

Kırmızı tokalarında kokladığım baharlarının ölmeye değen halinle sevdim.
Bir kelebeğin yetim dokunuşlarının eylüle saklı hazanlarında,
Yaşanmış, yaşanacak olan tüm aşk hikayelerine inat daha çok sevdim.


Kırılgan çocukluğunun düş savruluşlarında sakladım, sardım.
Meleklerin tılsımıyla, nefeslerinin nefesime süzülüşündeki,
Hırçın, asi,ürkek ceylanların Dicle’ye inerken kayboluşlarında sevdim.
Şikayetsiz,keşkesiz tik-taklarımda savrulduğum masalım.


Sen benden ebediyete dek akacak nehir,
Varsın, gözyaşlarım şırıngalasın damarlarıma zehir.
Ölmem ki hicran darbeleriyle!
Saçlarına değen bütün güneşleri topladım avuçlarımda bir bir.


Ezan sesiyle ruhuma akıyorsun.
Sen düşünme bırak gaflet uykusunun zehrindedir, tüm şehir.
Ben seni incir kuşlarının sesinde sevdim,
Soluğunun ılıklığıyla mısralarıma s/indi bir sihir.

NECAT USLU....