bir ıslık tutturursun çocuk
belki biraz tuhaf kokulu
gömülür sessizce sessiz-diken
her yeşilin bin bir çöl olur
ayrı kaldıkça gelişir sözcükler
elinde kalan koca bir hiçtir -ah tatlım kendine iyi bak n’olur
zehri kusmaya çalışmak kadardır bir bakıma
ne öylesi yetecektir ne de çalınan melodi doğrudur
bir küfür savurursun
belki gerektiğinden çok daha uzun
yedi kat eldir artık sessizce sessiz-diken
yağmalanır gerçek
her ihtimalin biri bin yalan olmuştur
ayrılığın çetelesini tutar sözcükler
hiçbir ah etmez ıslah -ah bir tanem dön n’olur
kâğıttan gemilerini yüzdürürsün aklının kirli sularında
yağmaya uğramıştır ya gerçeğin
masallar nasihatler büyütür -ah annecim iyi ört üstünü
kan kusar geçmiş
acır canın sessizce sessiz-diken
gidişin bir kısır döngüdür
bilinmese de öğrenilir
-ilenmek kötüdür
panzehirdir sözcükler
tahtadan kuklalarını asarsın aklının darağaçlarında
talan olmuştur ya gerçeğin
yalanlar kahramanlar büyütür -ah uyusun da büyüsün ninni
bir anlam ararsın
belki gerektiğinden çok daha uzun
her susuşunun bini anca bir çığlık olur
sen öyle yorgun
sen öyle ölü
akıp gider zaman sessizce sessiz-diken
elinden kayıp giden koca bir hiçtir -ah çocuğum böyle şakalar yapma n’olur
havaya açılan eller kadardır bir bakıma
ne öylesi kurtaracaktır ne de söylenen sözcük doğrudur
mucizeler beklersin anca
ama öğrenilir bilinmese de
-diriltemezsin bir ölüyü
/ annem olsan bile…

Nisan 2010 / Afyon