SAKURA!

Böceklerin gözlerinde bu münzevi geceler
Güneşler safir renginde Sakura’ya uzanır
Sanki bir el, bir kadeh gibi ve ateşten meyler
Sarılır bırakmaz, sessizce kursağımda yıllanır
Böceklerin gözlerinde bu münzevi geceler

SAKURA bir Japon nigarıdır nazenin
Sağımda sen, solumda, önümde, ardımda SAKURA
Sanki venüsten süzülen şuledir gözlerin
Yanımda sen, yokumda, dünümde, anım da SAKURA
SAKURA bir Japon nigarıdır nazenin

Ölümsüz dudaklarında erguvanlar yanan
Utancından bir havari asılır, bir sabah, ilk sevdam
Tenimde bir gamze sancısı ve aynalar geyşadan
Saplanır ve nurlanır masmavi süveydam
Ölümsüz dudaklarında erguvanlar yanan

Ellerine kavuşan heyhat! İki ince tahtadır
Dillerine değen bir avuç pirinçtir SAKURA
Umudunla konuşan ben değil bir Buda’dır
Bir turuncu sevinçtir düşen, uykularına SAKURA
Ellerine kavuşan heyhat! İki ince tahtadır

Desem de demesem de her dem yalnızlık
Her nefes benimle, her nefhada sen gibi
İmbiklerden süzülen katıksız bir karanlık
Derunumda bir yerde, sanki meftun bir ur gibi
Desem de demesem de her dem yalnızlık

Ey SAKURA! Her şeyden habersiz güzellik
Her türlü kötülükten uzak olan varlığınla
Ey eşsiz SAKURA! Bir kirazlık, bir yeşillik
Renklenir kısacık ömür, nurdan aydınlığınla
Ey SAKURA! Her şeyden habersiz güzellik

Kumdan umutlarımda ummanın muştusu
Yaklaştı siması ay, gözleri inci çiçeği
Mahya’da küllenir mumların tutkusu
Güllerin gizli, ateşler içinde gerçeği
Kumdan umutlarımda ummanın muştusu

Mahya