VE ÖGRENDİM Kİ

Bir lale soğanı kadar doğurganım hüznüme
Süslü kemer damarlarım renk renk
Allı, yeşilli, morlu
Bir kızıl tören içim dışım
Kalp atışım
Yedi kandili
Dili kanlı her zerremin
Müphemler sürülü hücremden
Muştular demledim cümle âleme
Ve öğrendim ki:
Akbabalar da ağlarmış
Bir karaca gülünce…

Ebemkuşağı bağlı gözlerim
Körebe oynar güneşle
Ağlar… ağlar… ağlar da söndüremez
Çiçekler de ağlar diye
Oysa ben ishak kuşlarına sevdalı
Yeter olsun!
Yırtılsın boşluğun maverası…
Ve öğrendim ki:
Suret de donarmış
Kesret vahdete dönünce…

Kara haber tez ulaştı beytime
Umutlarım bebek düşürmüş
İradem süzülmüş yüce çam diplerine
Kokusuna ramak kala hikmetin
Ve öğrendim ki:
Semender de yanarmış
Halil nara düşünce…

Hayaller aşı olsa da içimde
Kısık ateşten anlar mı?
Ya da ben özler miyim ezeli?
Abrakadabra:
Saka’yım
Hiç susmam
Belki de susarım…
Ve öğrendim ki:
Su da susarmış
Bir nebi ölünce…



MAHYA