-yasemin-

ve şiir başlar,
divit ellerinde mim-kef’in...

bâbil’de, irem bahçelerinde
nâzenin bir yasemin...

intizâr eyler giden kervânlara
ve son demleri nesimin...

sevdâ onadır ki:
handesi âteşten dil-berin...

çâre yok aşk-ı illete
âhın öyleyse nedendir yasemin...

günâhkârsın yasemin
tenin âsi helâkı bekler ellerin...

ammâ içinde akan kan
yeşilliğine hasrettir filizin...

beyaz bir melek gelir
hicrân vahyini verir, firkat ayetin...

yedi tepe, yedi nâme yazar
kör kuyulara sığınak bedenin...

perçemine meftûnsun,
kadim masal güzelinin...

toprağa kokun siner
kamû gûş eder, kahır zikrin...

çâre yok aşk-ı illete
âhın öyleyse nedendir yasemin...

çeşmin giryân, çehren hûn-feşân
hâlâ ne inler durur, yorgun lebin...

irem bahçesinde meyven
bâbill kulesinde köklerin...

heyhât! gitti, gelmez kervân
gelmez o gün, gelmez beklediğin...

nigâhını nisyân et
gayrı, isyândır söylediğin...

döner devrân, solar yasemin
vuslat, adıdır çâresizliğin...

çâre yok aşk-ı illete
âhın öyleyse nedendir yasemin...

mim-kef(nahvet)