-AYVASIL ŞARABI-
II

Enosis günlerinde de sevilir
Ayvasıl şarabı
.
ikindi kızıllığı yıkarken gözlerini
dili damağı kurur harflerimin
dürülüp kapanır umut defteri
her bir gün bir asra asılırken
kırılır akrebin kadranı
yelkovanın gülleri
bin bir güneşin kahrı
sinsi bir horozun
ağıtı
akşamları
sen hiç suretten güneş devşirdin mi?
bu bir yalnızlık hatırlatması
.
üşüme sen üşüme yinede
bilirim,
bilirim ki
her ikindinin bir gecesi vardır
yine bilirim
uzun sürer Akmescit’in yangınları
sahi güneş mi, yangın mı çok yakar
çırılçıplak soyulmuş anıları
Ayvasıl şarabı
Enosis günlerinde de sevilir
.
ört perdeleri Ayvasıl şarabı, ört
izler seni karanlığın gözleri
sever bilmeden
seni yüreğinden koparılıp alınmış
bir yıldız zanneder
bir Venüs bardağı,
bir Merih ışıltısı
bir Zühre perçemi
iyi bilirim ki geceden de
senin adın
Süreyya meltemi
lotus yağmuru daha çok
Meryem nefesi
muştu arifesi
bak yatsı okunuyor
ağlatma kubbeleri
kapat perdeleri Ayvasıl şarabı
sarsacak arzı bir sevdanın çığlığı
bir var kalmanın ıslığı
keyfe keder karışmış fısıltılarla üstelik
ağlamak ayıp değil ağlatmak ayıp
ağlamak diyorum, ağlamak
en çok bu şiirde olası
.
ne biliyor musun kadınım, ne?
senin yokluğun
bin safran sarısı
bin karanfil kızılı
bin yarın namazı
bin ihtişamlı Şehrazat masalı
Ayvasıl şarabı…
Enosis günlerinde de sevilir
sevdim seni,
üstü kalsın
bu bir umut sanrısı.